Historische Uitvoering in Jazz en Populaire Muziek

Abstract gastlezing Matthias Heyman

De voorbije eeuw groeide de interesse in het historische recreëren of heruitvoeren van westerse klassieke muziek gestaag. Gespecialiseerde uitvoerders hebben muziek van de Middeleeuwen tot de Romantiek gerecreëerd op podium, in de opnamestudio en op historische plaatsen zoals kerken. Vaak had dit tot doel om deze muziek in een historisch “correcte” context uit te voeren, een praktijk die bekend werd als historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijk of historically informed performance practice (HIPP). De laatste decennia is HIPP ook toegepast op meer recente klassieke muziek, incluis ‘jazzy’ composities zoals George Gershwins Rhapsody in Blue (1924).

Toch is HIPP geen gevestigde praktijk in jazz en populaire muziek (bv. rock, pop, hiphop). Heel wat zogeheten repertory bands wijden zich aan een historisch repertoire maar weinigen streven een volledig getrouwe recreatie na, live noch op opname. Noot-voor-noot reproducties zoals Miles Davis’ Kind of Blue (1959) door Mostly Other People Do the Killing op hun album Blue (2014) zijn opmerkelijke—en gecontesteerde—uitzonderingen. De vraag rijst dan ook of HIPP enig nut heeft buiten klassieke muziek. Mijn antwoord is een volmondig ja.