Jazzpianist Orson Claeys wint de allereerste Brussels Jazz Vanguard Award

“Eerlijk? Ik had het niet verwacht,” zegt hij lachend. “Ik deed mee zonder de gedachte dat ik zou winnen. Maar het voelt als een kleine overwinning, een soort erkenning. Zeker omdat dit project nu al een tijdje loopt, en alles langzaam op zijn plek valt.”

Claeys’ kwintet viel op door een unieke klankkleur: jazz die verweven zit met oosterse timbres en subtiele invloeden uit hiphop en r&b. Geen toeval, want net die hybride stijl vormt al jaren het hart van zijn muzikale zoektocht. “Ik probeer altijd zo eerlijk mogelijk te zijn in mijn muziek. Ik vertrek vanuit mijn eigen intuïtie en meng daar invloeden uit het dagelijkse leven doorheen. Muziek is voor mij een spiegel van alles wat ik meemaak: kunst, sport, fotografie... dat sluipt allemaal mee in mijn klank.”

Muziek als reflectie van wie je bent

Die aanpak werd ook zichtbaar tijdens zijn sessie als Twintiger van Radio Klara eerder dit jaar. “Ik kende het project al langer en had er stiekem van gedroomd om eraan mee te doen. Toen de uitnodiging kwam, voelde dat als een mooie bevestiging.” De opnamesessies in de legendarische Toots Studio maakten indruk. “Het voelde als een bekroning, zeker omdat ik daar stond met het kwintet dat ik oorspronkelijk voor mijn masterproef aan het KCB had samengesteld.”

Dat kwintet vormt hij samen met Pierre-Antoine Savoyat (trompet), Akram Ben Romdhane (oud), Jim Monneau (contrabas) en Gionata Giardina (drums). “De drummer en trompettist kende ik van het KCB, en het was altijd al een droom om met hen te spelen. Voor mijn masterrecital heb ik de groep samengesteld, met ook een oed-speler – omdat ik specifiek de klankkleuren uit het Midden-Oosten wou verkennen. Tijdens die voorbereiding voelde ik al snel dat er iets speciaals ontstond. Die chemie wilden we niet loslaten.”

Hoewel Claeys opgroeide in een niet-muzikale familie, speelde muziek thuis een grote rol. “Mijn ouders zijn echte muziekliefhebbers. Er was altijd muziek: van Johann Sebastian Bach en Frank Zappa tot Miles Davis en Lauryn Hill. Mijn vader luisterde ook veel naar muziek uit het Midden-Oosten. Dat alles heeft me enorm beïnvloed.” Op zijn zeventiende ontdekte hij Herbie Hancock – “een eyeopener” – en de liefde voor jazz was geboren. Vandaag zijn artiesten als Aaron Parks, Immanuel Wilkins, Marquis Hill en Kendrick Lamar belangrijke inspiratiebronnen.
 

Conservatorium als laboratorium

Zijn tijd aan het Koninklijk Conservatorium Brussel omschrijft Claeys als vormend, maar niet altijd eenvoudig. “Ik begon als een jonge gast die nog niet wist of hij echt voor muziek wou gaan. De bachelor verliep moeizaam, ik heb getwijfeld of ik wel zou doorgaan. Maar in mijn master heb ik mijn vuur gevonden. Ik voelde me gehoord, kreeg ruimte om mijn eigen stem te zoeken. Vooral Diederik Wissels en Nathalie Loriers hebben me daarin sterk begeleid.”

Twee jaar na zijn afstuderen voelt hij hoe die bagage hem helpt, maar dat hij nu meer dan ooit op intuïtie durft vertrouwen. “Het conservatorium geeft je de tools, maar daarna moet je loslaten en zelf verder zoeken. Wie ben ik, wat wil ik doen, wat heb ik te vertellen? Die zoektocht stopt nooit, maar ik voel dat ik vandaag steviger in mijn schoenen sta.”

Tot slot heeft Claeys nog een boodschap voor jonge muzikanten die vandaag aan hun studies beginnen: “Wees eerlijk. Naar jezelf, naar je muziek. En twijfel niet te veel. Ga ervoor. Je ziet wel waar je uitkomt.”