Met Hippolyte et Aricie debuteerde Jean-Philippe Rameau (1683–1764) in 1733 zijn eerste opera. Hiervoor was hij vooral bekend als organist, auteur van invloedrijke muziektheoretische werken, en componist van klaviermuziek, maar het duurde tot zijn vijftig jaar vooraleer Rameau de moed bij elkaar had gezocht op zich aan een opera te wagen.
Vandaag wordt Rameau beschouwd als één van de voornaamste Franse barokcomponisten maar in zijn tijd was hij niet onbesproken. Zo is Hippolyte et Aricie enerzijds een typische tragédie en musique in de traditie van illustere grondleggers zoals Jean-Baptiste Lully, maar oogstte het anderzijds de nodige kritiek omwille van de vernieuwende schriftuur die Rameau hanteerde, rijk aan dissonanten en gekleurd door overdadige orkestratie.
Onze studenten van de afdeling Historische Muziek gaan onder leiding van de gerenommeerde Belgische tenor en KCB-alumnus Reinoud Van Mechelen aan de slag met uittreksels uit Rameau’s debuutopera gebracht in een concertante versie in het historische kader van de Sint-Jacob-op-de-Koudenbergkerk. Ervaar zelf de kracht van dit reactionaire werk geprangd tussen traditie en innovatie.
Met dank voor de tekst aan Matthias Heyman, Departement Onderzoek.
